• ŚNIATYN

Początek ormiańskiej kolonizacji w Śniatynie sięga roku 1628, kiedy to król Zygmunt III Waza nadał Ormianom prawo osiedlania się w tym mieście. Król polski pozwalał tutejszym Ormianom zajmować się handlem i rzemiosłem, zakładać folwarki, ogrody, pasieki, budować miodosytnie i zwalniał ich na 15 lat od wszelkich podatków. Zezwalał również na wybudowanie własnego kościoła, który wzniesiono ok. 1631 roku. Pożary trawiły kolejno kościoły w roku 1676 i 1716. Trzeci drewniany kościół ukończono w 1720 roku.  W 1792  roku  Ormianie ( po odkupieniu od dziedziczki Śniatyna  gruntu pod kościołem) przenieśli się do opuszczonego kościoła podominikańskiego. W 1801 rozpoczęto budowę murowanego kościoła, którego bryła pozostała do dnia dzisiejszego. Czasy świetności parafii ormiańsko katolickiej przypadają na przełom wieku XIX i XX. W tym czasie do parafii należało 28 wsi i przeszło 300 wiernych.  W roku 1924 parafia liczyła około 400 wiernych. Wśród nich było wiele osób wykształconych i zamożnych (właściciele dóbr ziemskich), którzy chętnie łożyli na cele kościelne. Pozwoliło to księdzu proboszczowi Kajetanowi Amirowiczowi  rozpocząć gruntowy remont kościoła (miał on wtedy 5 ołtarzy). Wierni zorganizowali „Stowarzyszenie Gminy Ormiańskiej” z siedzibą w Śniatynie, którego majątkiem był 150 morgowy folwark, z którego dochód przeznaczano na utrzymanie plebanii.
Po II wojnie światowej, w 1954 roku wybudowano obok kościoła Technikum Gospodarstwa Wiejskiego i budynek kościelny połączono korytarzem ze szkołą przekształcając go w salę gimnastyczną. Rozebrano stojącą niegdyś przed kosciołem dzwonnicę i zdjęto oczywiście krzyż wieńczący szczyt fasady.